ایربگ خودرو یا کیسهٔ هوا یک وسیلهٔ ایمنی مدرن در خودروهاست که در زمان تصادف خودرو پر از باد شده و به شکل بالش بین سرنشین و بدنه خودرو در نقش حفاظی نرم قرار میگیرد.
هدف از کیسه هوا، کاهش سرعت حرکت رو به جلوی مسافر، تا حد ممکن در کسری از ثانیه است.
کیسههای هوا بعد از کمربندهای ایمنی، دومین وسیلهای بودند که جهت ارتقای ایمنی خودروها مورد استفاده قرار گرفتند.
این ایربگ در داخل غربیلک فرمان قرار دارد و وظیفه حفاظت از راننده در تصادف های از روبه رو و کلا هر سانحه ای که باعث شود راننده به سمت جلو پرتاب شود را دارد.
این کیسه هوا روی داشبورد خودرو و مقابل شاگرد قرار دارد و عملکردی مشابه به ایربگ راننده را دارد.
تفاوت عمده کیسه هوای شاگرد با راننده این است که در برخی از خودروها می توان آن را به وسیله سوییچ یا دکمه ای از کار انداخت و در برخی با سنسور وزن داخل صندلی شاگرد و سرنشینان، فعال و غیرفعال می شود.
در تمام خودروها نصب صندلی کودک در ردیف جلو با ایربگ فعال به هیچ وجه توصیه نمی شود.
این گونه از ایربگ ها مسئولیت حفظ سرنشینان را در تصادف های از بغل دارد و برای حفظ سلامت دست و کتف و پهلوی سرنشینان استفاده می شوند.
اکثر این ایربگ ها در قسمت بیرونی صندلی ها قرار دارند، ولی در بعضی خودروها در داخل درب خودروها هم گذاشته می شوند
این کیسه هوا مسئولیت حفظ ایمنی مسافرین از تصادف های بغل یا تصادف هایی که باعث می شود به ستون های خودرو فشار آید، را دارد.
این کیسه هوا از گوشه های سقف بر روی ستون ها و شیشه های خودرو باز می شود از پاشیده شدن شیشه های شکسته به داخل خودرو تا حد زیادی جلوگیری می کند و از برخورد سر مسافرین به شیشه ها و ستون ها محافظت می کند.